

مقدمه
فهرست عناوین
در سالهای اخیر، استفاده از مکملهای زیستی به ویژه پروبیوتیکها در خوراک ماهی بهعنوان جایگزینی مؤثر برای آنتیبیوتیکها، مورد توجه بسیاری از پژوهشگران و فعالان صنعت آبزیپروری قرار گرفته است. به دنبال افزایش نگرانیها درباره مقاومت میکروبی، سلامت انسان و محیطزیست، استفاده از پروبیوتیکها بهعنوان روشی طبیعی برای بهبود سلامت رودهای، افزایش رشد و تقویت سیستم ایمنی ماهیها رواج یافته است.
پروبیوتیک چیست؟
پروبیوتیکها، میکروارگانیسمهای زندهای هستند که در صورت مصرف در مقادیر مناسب، باعث بهبود سلامت میزبان میشوند. این میکروارگانیسمها معمولاً از گونههای باکتریهای مفید مانند Lactobacillus، Bacillus، Streptococcus و مخمرها مانند Saccharomyces cerevisiae میباشند. استفاده از پروبیوتیکها در خوراک ماهی به منظور افزایش تعادل میکروبی دستگاه گوارش و بهبود عملکردهای فیزیولوژیکی بدن آبزیان صورت میگیرد.
مزایای استفاده از پروبیوتیکها در خوراک ماهی
۱. بهبود سلامت دستگاه گوارش
پروبیوتیکها با تثبیت جمعیت باکتریهای مفید در روده، مانع رشد پاتوژنها میشوند. آنها باعث تقویت سطح آنزیمهای گوارشی و افزایش قابلیت هضم مواد غذایی میگردند، که به طور مستقیم در رشد بهتر ماهیها تأثیر دارد.
۲. افزایش نرخ رشد و ضریب تبدیل غذایی (FCR)
تحقیقات متعدد نشان دادهاند که استفاده منظم از پروبیوتیکها در خوراک ماهی باعث کاهش ضریب تبدیل غذایی و افزایش راندمان رشد میشود. به عبارت سادهتر، ماهی با مصرف کمتر خوراک، رشد بیشتری خواهد داشت.
۳. تقویت سیستم ایمنی
پروبیوتیکها از طریق تحریک تولید سیتوکینها، افزایش فعالیت فاگوسیتوز و بهبود پاسخ ایمنی ذاتی، مقاومت ماهی را در برابر بیماریها افزایش میدهند. این ویژگی بهویژه در دورههای حساس مانند استرس حمل و نقل یا تغییرات دمایی بسیار مهم است.
۴. کاهش مرگومیر و استفاده از داروها
یکی از دلایل اصلی استفاده از پروبیوتیکها در خوراک ماهی، کاهش نیاز به استفاده از آنتیبیوتیکها و مواد شیمیایی است. این موضوع نهتنها از نظر زیستمحیطی حائز اهمیت است بلکه منجر به کاهش هزینههای درمان و افزایش کیفیت نهایی محصول برای مصرف انسانی میشود.
۵. بهبود کیفیت آب و کاهش آلودگی محیطی
پروبیوتیکها با کاهش تولید آمونیاک و نیتریت در سیستم پرورش، به حفظ کیفیت آب کمک میکنند. برخی از باکتریهای پروبیوتیکی توانایی تجزیه مواد آلی و کاهش لجن کف استخرها را دارند.
انواع رایج پروبیوتیکها در خوراک ماهی
گونههای مناسب | عملکرد اصلی | گونه میکروارگانیسم |
ماهیان سردآبی و گرمآبی | بهبود فلور رودهای، تحریک سیستم ایمنی | Lactobacillus spp. |
میگو، کپور، قزلآلا | افزایش هضم، مقاومت به بیماریها | Bacillus subtilis |
بیشتر گونهها | بهبود عملکرد کبد، کمک به جذب مواد معدنی | Saccharomyces cerevisiae |
تیلاپیا، کپور، ماهی شوریده | کاهش عوامل بیماریزا، افزایش بقاء | Streptococcus faecium |
نحوه استفاده از پروبیوتیکها در خوراک ماهی
پروبیوتیکها معمولاً به صورت افزودنیهای غذایی در کارخانههای تولید خوراک اضافه میشوند. روشهایی نظیر:
• مخلوط در خمیر خوراک پیش از اکستروژن
• تزریق در خوراک مرطوب (برای ماهیان دریایی)همچنین استفاده از پروبیوتیکها در آب استخر نیز رایج است، بهویژه برای بهبود کیفیت آب در سیستمهای پرورش متراکم.نکات مهم در انتخاب و مصرف پروبیوتیکها در خوراک ماهی
2. پایداری در شرایط فرآوری: پروبیوتیکها باید در برابر حرارت فرآیند پلتسازی و ذخیرهسازی پایدار باشند.
3. دُز مناسب: مصرف بیش از حد یا کمتر از مقدار توصیهشده میتواند اثرات مطلوب را کاهش دهد یا منجر به اتلاف منابع شود.
4. برند معتبر: تهیه از شرکتهای معتبر که اطلاعات دقیق درباره گونه، تعداد سلول زنده و شرایط نگهداری ارائه میدهند ضروری است.
• در تیلاپیا: مصرف Lactobacillus rhamnosus موجب بهبود ضریب تبدیل غذایی از ۱.۹ به ۱.۴ در طول ۸ هفته گردید.
• در پرورش میگو: مخلوط Bacillus و Saccharomyces در خوراک باعث کاهش ابتلا به بیماری لکه سفید تا ۷۰٪ شد.
چالشها و محدودیتهای استفاده از پروبیوتیکها در خوراک ماهی
• حساسیت به شرایط نگهداری (گرما، رطوبت، نور)
• هزینه نسبتاً بالای برخی پروبیوتیکهای تجاری
• کمبود آگاهی در بین پرورشدهندگان سنتی و عدم آموزش مناسب